Έφτασε, λοιπόν, η ώρα για την τελευταία άσκηση του σεμιναρίου,, την τελευταία πινελιά, η οποία θα είναι υβριδική. Θα περιλαμβάνει, δηλαδή, την πρόσμειξη δύο ή τριών ειδών ταυτόχρονα, σε ένα κείμενο.
Θέμα: Μια μέρα σε μια πόλη
Το κείμενό σας θα τοποθετηθεί σε συγκεκριμένη πόλη της επιλογής σας και θα ξεκινάει από το πρωί και θα τελειώνει το βράδυ. Θα μοιάζει δηλαδή κατ' αρχάς με χρονικό. Το είδος αφήγησης θα το επιλέξετε εσείς (πρώτο ή τρίτο πρόσωπο). Στη συνέχεια, θα πρέπει να περιλαμβάνει έναν ήρωα ή μια ηρωίδα που να χρησιμοποιεί αρκετά ποιητική γλώσσα και ποιητικές δομές στον λόγο του/της (μπορεί να μιλάει με στίχους, μπορεί να μιλάει γλαφυρά, μπορεί να χρησιμοποιεί ποιητικές ανάσες στον λόγο του/της - χωρισμό των λέξεών του/της δηλαδή με ποιητικό τρόπο). Και τέλος, οι διάλογοι (ένας τουλάχιστον θα πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε) θα είναι θεατρικοί, με όλες τις συμβάσεις που συζητήσαμε στη συγκεκριμένη συνάντησή μας (δείτε βίντεο ξανά αν θέλετε).
Επομένως, συνοψίζοντας, η άσκηση θα περιλαμβάνει αφήγηση σε μορφή χρονικού, θα έχει έναν χαρακτήρα που θα ρέπει προς τον ποιητικό λόγο και οι διάλογοι θα είναι θεατρικοί.
Όριο λέξεων: 600
Καλή έμπνευση και καλή περιήγηση στην πόλη της αρεσκείας σας!
Πρωτότυπη άσκηση μπορώ να πω!! Challenging 🙃
Κύρει Μανουσάκη , συγγνώμη που έφυγα στην τελευταία συνάντηση είχα άποια σοβαρά προβλήματα στην παρακολούθηση. Η "τελευταία μου πινελιά" ίσως δεν είναι συνεπής σε αυτά που ζητήσατε , είναι περισσότερο βιωματική. Εξάλλου θεωρώ ποιο έντιμο να γράφεις γι αυτά που ξέρεις . Ευχαρισώ για την ευκαιρία που μας δώσατε να καταθέσουμε κάποιο δικό μας κείμενο και να το μοιραστούμε με πολλές άλλες άγνωστες ,αλλά αδελφές ψυχές.
Το νεανικό μου ποίημα "τα ιστιοφόρα" θα το αναρτήσω για λόγους οικονομίας σε άλλο θέμα του Forum.
Κυρία Αθηνά, δυστυχώς δεν πρόλαβα να σας πω ότι θα κάναμε κανονικά μαζί μάθημα μετά τους καλεσμένους μας, ώστε μείνετε.
Σας ευχαριστώ για το ποίημα.
Εγώ σας ευχαριστώ και χαίρομαι που άρεσε σε σας. Ελπίζω του χρόνου να καταφέρω να έρθω στα μαθήματα στο ΙΕΠ.
Επίσης θα ήθελα να έρθω στην αποχαιρετηστήρια συνάντηση στον κήπο του ΙΕΠ , θα μπορούσα να πληρώσω στην είσοδο?
Ευχαριστούμε για την πολύτιμη ευκαιρία που μας δώσατε να μοιραστούμε τις ομορφιές που ο καθένας από εμάς είχε ετοιμάσει!
Ταξίδεψα και εγώ στη ΝεΑ Ζηλανδία και ας μην έχω πάει ποτέ. Επίσης με κέρδισε η ποιητική σου διαθεση 😍
Σε ευχαριστώ θερμά για το ζεστό σου σχόλιο! Να είσαι καλά και ανταποδίδω με τη σειρά μου!
Ασφάλεια σου λέει!
Άνοιξη 2016, στις Βρυξέλλες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα. Τρείς φίλοι αξιοποιούν τα φθηνά τουριστικά πακέτα και περνούν τέσσερις ημέρες στο Βέλγιο.
...
Έλλη: Αρματωμένοι αστακοί κυκλοφορούν παντού. Πιο ασφαλείς δε γίνεται! Άντε σηκωθείτε να δούμε Βρυξέλλες by night. Τέτοια ώρα στη Θεσσαλονίκη δε θα βγαίναμε;
Μένια: Μέσα! Ετοιμάζομαι. Τελευταία μας νύχτα εδώ εξάλλου.
Χάρης: Ε, τι; Να σας αφήσω μόνες; Πάμε!
Έλλη: Δε θέλουμε χάρες Χάρη. Στο κέντρο είναι το ξενοδοχείο. Βολτάρουμε και μόνες.
Χάρης: Όχι μωρέ, κι εγώ θέλω να πιω μπύρα στο πιο διάσημο μπαρ της πόλης. Κοντά είμαστε. Πόσο θα μας πάρει, πάνω από ώρα; Τι λέτε;
Μένια: Τέλεια, πάμε! Όρια όμως δε θέλω, διακοπές είμαστε. Χαλάρωσε!
Μετά την πρώτη μπύρα στο μπάρ γνωρίζουν τον Άσα από τη Συρία. Ήρθε πριν δυο χρόνια στο Βέλγιο για δουλειά και έχει ήδη τη δική του επιχείρηση εμπορίας ρούχων. Εύστροφος, πολύγλωσσος, ευδιάθετος και κοινωνικός. Προτείνει να πάνε και σε άλλο μπαρ για να τους ξεναγήσει στη διαδρομή.
Ήσυχη πόλη σκοτεινή και καθαρή συνάμα
Βουνό λουλούδια απόθεσε στου σκηνικού το δράμα.
Δάκρυα πολλά απώλεσε. Όλη πενθεί αντάμα!
Το ξέρατε πως θησαυρούς κρύβει στα στενά της;
Εκείνο το γυμνό μωρό (Μανεκέν πις) έχει και αδερφούλα
Μικρή κουκλίτσα όμορφη κοιτά από ακρούλα
Καίει το κορμί από χαρά, να κοιμηθεί δε θέλει
Τις βάφλες τις πιο νόστιμες σας δείχνει κι ας φεύγει
Με μπλόφα σ' όλους χάρισε μια προσωπογραφία
Στα μνήμη εναπόθεσε δική του ιστορία
...
Με δυο ώρες ύπνου βρέθηκαν στη στοά αγοράς. Πήραν ένα πλούσιο πρωινό, ανάμεσα σε όμορφα διακοσμημένα καταστήματα, αρώματα και χρώματα λουλουδιών. Με ταξί, κίνησαν για το "Ατόμιουμ", μέσα στη φασαρία της πόλης.
Χάρης: Θα μπούμε να δούμε τους κρυστάλλους σιδήρου από μέσα;
Έλλη: Αν έχει εστιατόριο, πολύ ευχαρίστως.
Μένια: Αχ, ναι! Πάλι πείνασα. Το ξενύχτι θα φταίει.
Χάρης: Κάτι έχει, άκουσα, αλλά κυρίως είναι εκθεσιακός χώρος.
Η απίστευτη θέα τους κράτησε στο ιδιαίτερο εστιατόριο του "Ατόμιουμ" ως τον απογευματινό καφέ. Μαζέψανε τις βαλίτσες και ξεκίνησαν για το αεροδρόμιο. Στο λεωφορείο ήταν αρκετοί άγνωστοί τους Έλληνες και λίγοι Γερμανοί και Ιταλοί.
Μένια: Τί μυρίζει Έλλη;
Έλλη: Να, είπα να πάρω κάτι για την πείνα.
Χάρης: Πήρες διπλοτηγανητές πατάτες, μη σου λείψουν; χαχαχα
(Συννέφιασε το πρόσωπο της Έλλης)
Μένια: Καλά σε 'σένα δε θα δώσουμε.
Χάρης: Έλα, δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω. Το ταξίδι δεν τελείωσε. Έχει δρόμο ως το αεροδρόμιο.
Μένια: Και τι δρόμο! Ωραία άσφαλτος! Διαγράμμιση και σήμανση άψογη. Πως μπορεί και δε γκαζώνει; τς τς Βέλγοι...
Χάρης: Ποιός Βέλγος; Μετανάστης σίγουρα. Για τον οδηγό μιλάμε.
Έλλη: Κοίτα οι στρατιώτες σταματάν τα λεωφορεία.
Χάρης: Τυπικό έλεγχο κάνουν. Φοβήθηκε το μάτι τους!
Μένια: Το δικό μου να δεις! Με τόσα όπλα θα έρθει εδώ μέσα;
Μπαίνει ένας αστακός από την πίσω πόρτα κι ένας από την μπροστά. Ενώ όλα κυλούν ήρεμα, ο μπροστά στρατιώτης αρχίζει να ορίεται στα Γαλλικά με την ταυτότητα στο χέρι μιας Ελληνίδας. Κανείς δεν καταλάβαινε αλλά όλοι πάγωσαν. Είχε το όπλο προτεταμένο και την απειλούσε δείχνοντας την έξοδο. Ακόμα και ο συνοδός της είχε μείνει άγαλμα. Μόνο η Έλλη μίλησε στα Αγγλικά -όσα θυμήθηκε σε τέτοια στιγμή- :
Κοίτα την, μπλε μακρόστενη, ταυτότητα έχω ίδια.
Είμαστε Έλληνες ορέ δεν είμαστε σκουπίδια.
Κατέβασε το όπλο σου. Κακό να μη μας εύρει
Σηκώστε την στα χέρια σας, να δει όλα τα δίκια.
Τριάντα χέρια σηκώθηκαν με μπλε Ελληνικές ταυτότητες. Οι στρατιώτες κάλμαραν και κατέβασαν τα όπλα.
Μένια: Μικρά, άπειρα τρομοκρατημένα παιδιά είσαστε κι εσείς! Που να ξέρετε;
Χάρης: Σώπα Μένια... Σώπα για να φύγουν.
(Προτάσσει στο στρατιώτη τις πατάτες η Έλλη, με πλατύ χαμόγελο)
Έλλη: Να κεράσω πατατούλα;
Έφυγαν και τραντάχτηκε το λεωφορείο στα γέλια. Από αμηχανία; Από χιούμορ; Ποιος ξέρει; Ασφάλεια σου λέει!
Μια ωραία περιπέτεια, το κείμενο. Μου άρεσαν και οι διάλογοι και η εξέλιξη. Και στο τέλος μια καθαρά ελληνική γεύση. Μπράβο
Τελευταία Δημοσίευση: Παρουσίαση βιβλίου ποίησης Το νεότερο μέλος μας είναι ο/η:: Samaropoulos Πρόσφατα άρθρα Νέες Αναρτήσεις
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.