Επετειακή μνήμη ΕΙΠ: 18 Ιανουαρίου 1979 │ Επέτειος θανάτου του Πρόδρομου Μποδοσάκη – Αθανασιάδη

Ο Πρόδρομος Μποδοσάκης – Αθανασιάδης γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1891 στην πόλη Μπορ (Πόρος Καππαδοκίας) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στεγάζεται στην οικία του, την οποία δώρισε στο Ελληνικό Δημόσιο, ενώ από το γραφείο του μεγάλου ευεργέτη ασκεί τα καθήκοντά του, ο εκάστοτε πρόεδρος του ΕΙΠ.

Με καταγωγή από αγροτική οικογένεια, επιδόθηκε από τα εφηβικά του χρόνια στο εμπόριο, πρώτα στη Μερσίνα και στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη. Βαθμιαία απέκτησε μεγάλη περιουσία και έγινε ισχυρότατος οικονομικός παράγοντας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χάρη στο οικονομικό του δαιμόνιο, την αυστηρή και λιτή προσωπική του ζωή και την ακάματη εργατικότητά που, στοιχεία που τον χαρακτήριζαν καθ’όλη τη διάρκεια του βίου του.

Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, με προτροπή του Ελευθερίου Βενιζέλου και ίδρυσε σειρά βιομηχανιών που τον ανέδειξαν σ’ έναν από τους κύριους παράγοντες της οικονομικής ζωής και από τους πρωτεργάτες της βιομηχανίας στη χώρα μας.

Κατά τη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου εξασφάλισε την επάρκεια των ελληνικών δυνάμεων σε πολεμικό εξοπλισμό, πράγμα που επέτρεψε τη νίκη επί των ιταλικών δυνάμεων. Το κόστος του 1 δισεκατομμυρίου, επτακοσίων εκατομμυρίων δραχμών εκείνης της εποχής δεν διεκδικήθηκε από τον ίδιο, αλλά δωρίθηκε υπέρ της εθνικής προσπάθειας.

Παράλληλα με την επιχειρηματική του δραστηριότητα ενίσχυσε οικονομικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εκκλησίες, φιλανθρωπικά ιδρύματα, πνευματικούς και καλλιτεχνικούς οργανισμούς καθώς και ιατρικές έρευνες.

Ο Πρόδρομος Μποδοσάκης – Αθανασιάδης, συνέχισε επάξια την εθνική παράδοση των μεγάλων Ευεργετών του Γένους, γι’ αυτό και δίκαια η σύγχρονη ιστορία τον κατέταξε μεταξύ αυτών. Για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος.

Πέθανε στο σπίτι του, στις 18 Ιανουαρίου 1979, σε ηλικία 87 ετών.

Η οικία Μποδοσάκη – Αθανασιάδη χρονολογείται από το 1936. Πρόκειται για διώροφο κτίριο με υπερυψωμένο ισόγειο. Τα μορφολογικά στοιχεία αντλούνται και από την βυζαντινή παράδοση και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των τάσεων της εποχής. Χαρακτηριστικό είναι το τρίλοβο άνοιγμα στον όροφο καθώς και το τοξοειδές πέρασμα στην κύρια είσοδο. Ο εξώστης στον όροφο με κολωνάκια, ανοίγματα άλλα ορθογώνια και άλλα τοξοειδή έχουν αξονική διάταξη. Η βάση εμφανίζει ισόδομο σύστημα με έντονες κυφώσεις. Η επικάλυψη γίνεται με κεραμοσκεπή στέγη.