Το ελληνικό κινούμενο σχέδιο στο Βελιγράδι

Με αφορμή την επέτειο των 70 χρόνων από τη δημιουργία της πρώτης ελληνικής ταινίας κινουμένων σχεδίων (1945-2015), η Ένωση Ελληνικών Κινουμένων Σχεδίων ASIFA Hellas (Ελληνικό Παράρτημα της Διεθνούς Ένωσης Κινουμένων Σχεδίων ASIFA – Association Internationale du Film d’Animation) συνδιοργανώνει με τη πύλη greekanimation.com προβολές επιτυχημένων ελληνικών κινουμένων σχεδίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στο Βελιγράδι σε συνεργασία με την ASIFA Hellas και το Πολιτιστικό Κέντρο Studentski Grad, παρουσιάζει στο πλαίσιο του 12ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων ΒΑΛΚΑΝΙΜΑ (6-10 Οκτωβρίου 2015) αφιέρωμα στο ελληνικό κινούμενο σχέδιο με την προβολή 9 αντιπροσωπευτικών ελληνικών κινουμένων σχεδίων από την περίοδο 2012-14 και σχετική διάλεξη από τον ιστορικό και συγγραφέα Βασίλειο Καραμητσάνη, πρόεδρο του Δ.Σ. της ASIFA Hellas.

Συγκεκριμένα θα προβληθούν οι ταινίες:
«Deconstruction» του Σπύρου Πανταζή (2011)
«Γιατί Απλά δεν με Βλέπεις» της Ελένης Τωμαδάκη (2012)
«Αποδημία» της Κατερίνας Αθανασοπούλου (2012)
«Man in a Box» του Ηλία Παπασταματίου (2012)
«Ίππος» του Θανάση Ράδολγου (2013)
«Head Hunter» του Χρήστου Παπανδρεόπουλου (2013)
«My Stuffed Granny» της Έφης Παππά (2014)
«Dinner For Few» του Νάσου Βακάλη (2014)
«A Portrait» του Αριστοτέλη Μαραγκού (2014)

Deconstruction, Σπύρος Πανταζής, 2011 (5′)
Ο Σπύρος Πανταζής λάτρης των ταινιών επιστημονικής φαντασίας δημιουργεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στην ταινία του Αποδόμηση (Deconstruction) που αποτελεί και την πτυχιακή εργασία του στα ΤΕΙ Αθήνας. “Ένας άντρας βρίσκεται για χρόνια μόνος και εγκλωβισμένος σε ένα πλανήτη και είναι έτοιμος να αυτοκτονήσει. Κάποιο αναπάντεχο γεγονός που θα συμβεί έξω από το διαστημόπλοιό του θα αλλάξει την πορεία των γεγονότων”. Καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες και χώροι σε μια ταινία που αποτελεί πρόταση για μια μοντέρνα χρήση του 2D animation στην Ελλάδα.

Γιατί Απλά δεν με Βλέπεις, Ελένη Τωμαδάκη, 2012 (2′ 42″)
Μια πολύ ενδιαφέρουσα σπουδαστική ταινία είναι το Γιατί απλά δεν με Βλέπεις; (Why can’t you Just see Me?), της Ελένης Τωμαδάκη φτιαγμένη με την τεχνική της ζωγραφικής καρέ-καρέ πάνω σε γυαλί. Καταφέρνει να περιγράψει την τραγικότητα και τη μοναξιά στις ανθρώπινες σχέσεις, “την ατέρμονη προσπάθεια ανεύρεσης της βέλτιστης εκφραστικής οδού, που θα μας καταστήσει κατανοητούς από τους άλλους” (σπουδαστική, ΤΕΙ Αθήνας).

Αποδημία, Κατερίνα Αθανασοπούλου, 2012 (5′ 03″)
H ταινία χρησιμοποιεί τον όρο αποδημία για να μιλήσει για τη μετανάστευση, τον εγκλεισμό, τη στασιμότητα ως κατάσταση μίας δύναμης που οδηγεί στην κίνηση, στη δημιουργία και στην Αποδημία ως σωτηρία όχι όμως ως φυγή. Η ταινία τιμήθηκε με το βραβείο Lumen 2013, μία από τις μεγαλύτερες διακρίσεις στο χώρο των ψηφιακών τεχνών διεθνώς.

Man in a Box, Ηλίας Παπασταματίου, 2012 (4′ 36″)
Μια μορφή εμφανίζεται μέσα από ένα κομμάτι πηλού, αλλά μοιάζει αδύνατον να μπορεί να βγει από αυτό. Ψάχνει απεγνωσμένα διάφορους τρόπους, προκειμένου να αποκοπεί από το κομμάτι του πηλού όπου βρίσκεται εγκλωβισμένη. Η ελευθερία είναι κοντά…

Ίππος, Θανάσης Ράδολγου, 2013 (4′ 43″)
Στον «Ίππο» του Θανάση Ράδογλου, ένας ξύλινος ίππος αποφασίζει να απαρνηθεί τα οικεία τετράγωνα της σκακιέρας και να δει τι υπάρχει μακριά από αυτήν. Καταλήγει στο πάτωμα, όπου θα έχει την ευκαιρία να κάνει νέους φίλους. Αυτοί θα τον βοηθήσουν nα επιστρέψει στα γνώριμα λημέρια. Η μικρή γεύση της ελευθερίας που είχε για πρώτη φορά, μακριά από τις προκαθορισμένες κινήσεις του σκακιού, θα τον κάνουν να ξανασκεφτεί τη ζωή που θέλει να έχει από εδώ και εμπρός.

Head Hunter, Χρήστος Παπανδρεόπουλος, 2013 (2′)
Ένας σκληρά εργαζόμενος υπάλληλος ανακαλύπτει ότι ο τεμπέλης συνάδελφός του στο γραφείο έχει μεγαλύτερο μισθό από τον δικό του και αποφασίζει να κάνει κάτι γι’αυτό.

My Stuffed Granny, Έφη Παππά, 2014 (10′)
Η ταινία «My stuffed Granny» της Έφης Παππά εστιάζει στη σχέση μιας εγγονής με τη γιαγιά της, κλείνοντας με αισιοδοξία το μάτι στην κρίση που αντιμετωπίζει η κοινωνία σήμερα: ένα κοριτσάκι προσπαθεί να φυτρώσει σποράκια από υπολειπόμενα φαγητά, για να ταΐσει όλη την οικογένεια.

Dinner For Few, Νάσος Βακάλης, 2014 (10′)
Μία δεκάλεπτη αλληγορική κοινωνικοπολιτική ταινία κινουμένων σχεδίων που καθρεφτίζει την προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει σε μια ιεραρχικά δομημένη κοινωνία. Κατά τη διάρκεια του Δείπνου, το σύστημα λειτουργεί σαν μια καλοϊδωμένη μηχανή. Συνεχώς τροφοδοτεί τους λίγους που ανόητα καταναλώνουν όλους τους πόρους, ενώ άλλοι μόλις και καταφέρνουν να μαζέψουν ό,τι λίγο στο πέφτει από το τραπέζι. Αναπόφευκτα, όταν οι πόροι εξαντληθούν όλα οδηγούνται σε μια βίαιη και καταστροφική λύση. Δυστυχώς, το γέννημα αυτής της ριζικής και βαθιάς αλλαγής αποδεικνύεται ότι δεν είναι ένα σημάδι ελπίδας, αλλά η φτυστή εικόνα αυτού που το δημιούργησε.

A Portrait, Αριστοτέλης Μαραγκός, 2014 (2′)
Με μια κινούμενη γραμμή, ο σκηνοθέτης ερευνά την ζωή και τον θάνατο του παππού του.

Βελιγράδι, Πολιτιστικό Κέντρο «Studentski grad»
Παρασκευή, 9 Οκτωβρίου 2015, 16.00